jestem jaki jestem

Skorupa,

Pani Katarzyno Skorupo, podziwiam Pani osiągnięcia, zapał, Pani marzeń spełnianie. Proszę mi wierzyć, że nie zaglądam Pani do łózka i nie mam ochoty pytać z kim Pani sypia.

Zupełnie mnie to nie interesuje i nie będzie. To Pani życie i Pani sprawy.

Jednak myślę sobie dlaczego teraz, dlaczego tu i teraz Pani o tym mówi publicznie. Bo ja nie mówię publicznie nigdy, jak lubię się z żoną kochać. Nie opowiadam wśród sąsiadów, na ulicy, czy na chodniku, w sklepie, czy też w barze, że lubię na stole, albo na kolanie, albo na podłodze jeść kanapki. Chyba się Pani zagalopowała, a lubiłem Panią.

Graj sobie babo i przestań mówić od rzeczy, bo nie wiem, kto Ciebie zainspirował. Ino modlitwa za Ciebie, bo się inaczej nie da i inaczej nie zaryzykuję. Szkoda czasu.

Ale cóż tam, trzyczki, już tam wiem to i tamto. Jeszcze „nie wjechali mi na chatę”, bo i po co? Zamknąć mnie i komputer ukraść oraz telefon?1500 złotych warty, UWAGA!! Przecież znają adres, bo sam im podałem, więc po co o 6 rano? Mogą i o 6 rano, będę miał wikt i opierunek za darmo. A niby nie?

To róbcie wjazd, pisałem do was skurwysyny dwa razy i co? Ludziom piszecie, kwity dajecie...Słów brak. Może kiedyś opublikuję te dwa maile. I co? Będzie wjazd? Zapraszam.

No zakręcił się w swoich intrygach Pan Naczelnik. Nie wiem co jest powodem tego, że wygłaszać zaczął tak dziwne i niepojęte treści. Czyżby nie kontrolował tego, co mówi? Nie podejrzewam go o to, że bardzo choruje, mimo że poważni ludzie widywali, gdy zasięgał opieki medycznej, na najwyższym w naszym kraju poziomie. Jednak nawet jeśli ta choroba jest na tyle poważna jak to mawiają pod kocem, to jednak nie powinna wpływać na kontrolowanie słów, wyrażanie myśli i ich przekaz. Nie wiem co się dzieje, może raczej nie wiem o co tak naprawdę chodzi, ale powoli nie daje się tego słuchać, no chyba, że właśnie tak ma być, albo, co gorsze, już tak jest.

„ Wara od naszych dzieci”

„ Oni nic nie mają do zaproponowania oprócz ideologii”

„ Stawką wyborów do Parlamentu Europejskiego, jest przeszłość naszego Narodu”

Ważne jest to, co nie jest widoczne dla oczu, jak mówił Mały Książę. To opowiadanie jest bardzo trudne szczególnie trudne, wypełniające przesłanie, które dopiero wobec całego kontekstu można zrozumieć, ale pewnie też każdy rozumie to na swój sposób. Bardzo dobrze, że na swój sposób, bo tylko wtedy spierać się o wartości, a nie o fakty. Fakty bowiem zawsze są niezmienne. Wolność własnego zdania, zdolność i prawo do jego wyrażania, to przyrodzona cecha każdego człowieka. Wolność do posiadania broni palnej, na punkcie której mają jeszcze w miarę wolni Amerykanie z Północy absolutnie konserwatywne, a więc normalne podejście, to również prawo nabyte z dniem urodzenia. Albowiem jeżeli człowiek ma własność, czyli władzę nad rzeczą, to od niego zależy i tylko od niego w jaki sposób będzie jej bronił wobec zagrożenia i wobec pełnej odpowiedzialności za popełnione czyny. Polska, może szerzej Naród Polski został całkowicie rozbrojony najpierw przez Potop, potem Oświeconych tego świata. Wyrżnęli Narodowi całą arystokrację, tę całą szlachtę, która nie była zwykłą hołota z cudzego nadania. Owszem była, potem się urodziła na nowo, albo pojawiła się w formie nachodźców i z nadania; pojawiła się i doprowadziła do rozbiorów. Rozbiorów tych końca nie ma do dziś. Będę do tego wracał, bo kontekst wszelkich ( pierwotnie napisałem szekli, chyba nie bez powodu ) wydarzeń jest tłem tego, co się dzieje, jest tłem naszej percepcji.

Pan Naczelnik powiedział: „Wara od naszych dzieci”. Było to w kontekście wprowadzenia tego programu w mieście Warszawa przez Pana Trzaskowskiego, który raczy się przedstawiać jako Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy, a do piekielnego kotła dołożył się jego zastępca, który dzieli małżeńskie łoże raczej nie z kobietą o czym mówi publicznie- Pan Rabij, przepraszam Rabiej. Pan Trzaskowski to chyba jest już zmęczony jest swoja funkcją, bo patrzy w dal i nie mogę się oprzeć wrażeniu, że być może również catering zapewniał mu słynny restaurator, siedzący zdaje się jeszcze w areszcie wydobywczym. Ten sam restaurator i właściciel sklepu z różnymi produktami, w które zaopatrywał się ten Polak pochodzenia mongolskiego, którego nazwiska nie pamiętam, bo on mnie zupełnie nie obchodzi i Pani... ta żona, czy partnerka Piotra Żaka zdaje się, też nie pamiętam godności tej tancerki. Wydawać się może, że to wielkie serce patrioty w obliczu LBGT+, co się stanowi: Lepiej Gejów Bij Tatusiu. Ale to pozory i stąd moje zaniepokojenie. Oświadczam drogi Panie, że moje dzieci, to nie są dzieci Wasze, czy Też Twoje, to są dzieci moje i ja wobec siebie czuję się odpowiedzialny za ich wychowanie i ich życie. To ja mam prawo je wychować i nauczyć żyć tak, jak uważam za najlepsze, a nie tak, jak myślą sobie śmieszni urzędnicy. Warto przpomnieć sobie proweniencję pojęcia minister i wtedy może uda się oddzielić jasność od ciemności. Minister to popychadło otóż, wykonawca poleceń, wynajęty cieć, który ma być na posługi zleceniodawcy. Warto o tym pamiętać.

Pytam teraz, gdzie jest Pani Minister Zalewska? Zamierza chyba na emeryturę zarobić w Strasburgu. Gdzie jest Kościół Katolicki? Prymas Wyszyński, absolutny mąż stanu-świeć Panie nad jego duszą- przewraca się w grobie. Gdzie jest Pan, co to powiedział „we people”? Zawraca głowę znów i przykrywa temat? Gdzie Pan Andrzej Duda? Panie Prezydencie, chwile ważne nie zawsze się pojawiają. Jeśli zaś się pojawiają to tylko wobec ludzi wielkich. Podoła Pan, czy znów Pan wygłosi płomienne przemówienie -szanuje, że bez promptera- i schowa się do nory? Gdzie są wreszcie matki tych dzieci? Czy w swoich urojeniach i zapatrzeniu w przemysł rozrywkowy już zapomniały o swoich synach i córkach? Dlaczego tak drapieżnie walczą o 50 złotych alimentów, a w obliczu faktów, gdy obcy facet będzię uczył czteroletnie ich córki jak się masturbować, to milczą? Czyżby w to nie wierzyły? To niech uwierzą, bo to się dzieje na ich oczach, tu i teraz. Nie każdy jest Rejtanem, ale każdy może powiedzieć „odpierdol się od mojego dziecka sodomito”. Jak Pismo mówi za sodomie Pan Bóg zesłał nieprzekupnych aniołów do niegodziwców i grzeszników, którzy wypalili im oczy. Na nic nie zdały się dziewice, na nic nie zdały się szekle.

Pominę dla zdrowotności, albo może nie pominę, co robi obóz zdrady i zaprzaństwa, bo nic po nich spodziewać się nie można.

„Są dwie rzeczy nieskończone, wszechświat i ludzka głupota, jednak do tego pierwszego pewien nie jestem”- Albert Einstein

NON POSSUMUS, koniec i kropka.

Reszta później...

Wiesław Gomułka,

mowił w 1956 roku, "Towarzysze, ludu pracujący, jesteśmy na skraju przepaści", potem zaś w ciągu kilku dni "Zrobiliśmy krok na przód". Niestety, dobrotliwy czerwonoarmista, nota bene więzień stalinowskiego terroru, więzień towarzysza Tomasza, informacji wojskowej, nie miał na tyle odwagi i intelektu, aby mówić to, nie czytając z kartki. Szkoda.

Dziś jakiś bełkot tworzy Pan profesor, Minister Spraw Zagranicznych Jacek Czaputowicz. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że mówi to, co mu kazali i w ogóle nie rozumie tego, co mówi.

Analogia jakaś, czy coś innego? Nie rozumiem.

Jutro na pewno zapomni, co dziś mówi, bo jestem przekonany, że nie wie tego, co mówi i nawet wrażenia nie pokazuje, jakoby to miałoby być istotne.

Nobel, hmmmmm....

dziś słuchałem dość długo swojego Mistrza. Oto natknąłem się na ciekawą opinię, a mianowicie, że skoro Lech spod Lipna dostał Nobla, to dlaczego syn milicjanta go jeszcze nie dostał. Może pójdźmy tym tropem dalej odrobinę.

Skoro tego miliona co prawda dolarów, ale jednak dostał ten człowiek, który był zapomniał, chyba z powodu demencji, bo jakiżby inny powód był takowej utraty pamięci, gdzie i w jaki sposób przeskoczył ten słynny płot, to dlaczego syn milicjanta, czy też syn syna syna i jeszcze jednego syna z Białorusi? Ja nie wiem, bo nie słyszałem, aby mi coś na ten temat pisali, tudzież dzwonili. Więc jestem tylko skory do zagłębiania swojej wiedzy, której nigdy za wiele.

Ano więc Generał Franco oto zaś, obalił zdaje się Republikę i trochę - nie ma co się oszukiwać- wspomagali go naziści, oj nieeee, nie naziści, tylko, zwyczajnie Niemcy. Nazywając rzeczy po imieniu wysrtugał sobie Adolf Aloisowicz Hitler takiego pana z banana. Myślał zapewne, że moce sprawcze spowodują, iż będzie nim pociągał za sznureczek, może nawet postronek, albo też powróz nazywając rzeczy wprost i po imieniu. Nie udało się mu to, bo ojciec ludzkości, chorąży pokoju, generalissimus Josif, jak to chciał, by go nazywano ukradł mu statek złota w Odessie i oddać nie chciał.

Pan generał trochę był zadziwiony, chciał mieć i złoto i przyjaciół i wieczny odpoczynek. Niestety, tak się nie da. Więc jak Hitler namawiał go do wojny o Europę, to postawił tenże takie warunki, że AH powiedział wśród swoich, że wolałby, aby mu trzy zęby wyrwano żywcem, niż dalej z tym skurwysynem rozmawiać. Oto dlaczego Hiszpania bezcenna, pozostała neutralna. Czasem to, co skomplikowane, wydaje się proste do wyjaśnienia.

Wielopoziomowe operacje np. Trust, Cicero to tylko opowieści dla ludu. Wszystko prawdziwe jest, gdy oczy nie widzą, bo oczy patrzą, uszy słuchają, palce dotykają. Nic co ważne, nie jest widoczne, nie da się tego dotknąć, nie da się tego zmienić, nie da się temu zapobiec. Albowiem, jak to trzech ciekawych i spostrzegawczych ludzi sprawdziło około 26-27 lat temu, było 20 tysięcy konfidentów i matadorów pracujących na podwójnych etatach dla pięciu trzech literek. Dziś jest 16 trzech literek, każdy chce „pracy i chleba”, nie „igrzysk”. Zatem dla nie wtajemniczonych proponuję kalkulator, on policzy i „po nocy nadejdzie dzień”.

Dlatego ludzie, którzy sikają na resztki Fanco i kochają de Gaulla raczej nie warci szacunku. Dlatego ludzie, którzy krzyczą na mężów stanu, prawdziwych, takich, którzy świat potrafili/potrafią zmieniać i wierzą w to, co czynią, nie są warci podania ręki, bo nie ma pewności, ale to żadnej, że w tej ręce nie ma zatrutej igły.

Co to jest trucizna? Jaka może być trucizna? Czy trucizna może być lekiem? Czy trucizna zabija? Leczy? Czy trucizna oczyszcza? Czy daje nowe życie? Czy stanowi ucieczkę od innego życia do innego znów? Czy działa skutecznie? Szybko, czy też powoli?

Czy trucizną jest woda i chleb? Czy trucizną jest radość i smutek? Radość i gniew? Kwas i gorycz? Cukier i sól?

Czym jest trucizna?

Czym to jest dla każdego z nas?

Ibrahim ibn Jakub...a żył sobie w 10 wieku taki oto dżentelmen, Żyd z krwi i kości na usługach raczej wywiadów arabskich, ciężko w źródłach potwierdzić faktycznie proweniencje jegomości. Można się wszak domyślać, bo i sny raczej nie powleką mnie do krainy „ciemnego średniowiecza”, który to zgotowały hordy i watahy Alaryka, zajmując rozpasany Rzym, a tenże Alaryk nawet nie doczekał spokojnej starości, bo zmarło mu się zanim jego hołota i on również zdołał zagłębić się do wszystkich piwnic i winnic Cesarstwa. A skoro można się domyślać, to dlaczego mam się nie domyślać. Ludy północy, gdzie o ziemię, wpływy oraz trawę dla tubylców rozstrzaskiwali maczugi, kamienie na głowach sąsiadów nie było łatwo, to pewne. Dlatego poszukiwali odkrywcy nowych terenów, branek, niewolników, złota, bo tym mogli się wymieniać ze światłymi tego świata mieszkańcami Cesarstwa, Chin, Persji, Grecji. Wikingowie 1000 lat przed sławnym Kolumbem, nie wiem dlaczego nazywanym Hiszpanem, skoro ewidentnie był poddanym Wenecji, odkryli ląd za wielką wodą. Ten dziad pisał troche pamiętników, pisał jakimi to obrzydliwymi ludźmi są Słowianie oraz ile pieniędzy zarobił, gdy handlował niewolnikami ze środkowej Europy na tarasy bogatych panów z brzegów najbardziej znanego wtedy morza.

Kultura rzymska, grecka, chińska, grecka, ale przede wszystkim damaskejska i egipska to klucz to poznania świata. Gdzie w tym wszystkim były plemiona semickie? Były, tak, były poddane Faraonom, mieszkały sobie w delcie Nilu u wybrzeży Morza Śródziemnego. W wolnych chwilach „wyrabiali koce i maty, czas poświęcali modlitwie”. Ja przekazy mówią, pojawił się niechciany syn, którego królowa wyrzuciła do rzeki. Gdyby zaś nie przypłynął do brzegu „okoliczności zbiegiem dziwnym zaiste”, zostałby zapomniany, na zawsze byłby zapomniany. Dobra kobieta nauczyła go mówić, nauczyła to tradycji, pokazała najprostrze wartości. Proste, bo fundamentalne, żeby dbać o to, to się ma i starać się, by potomnym lepiej było. Więc zabrał ten już potem dorosły mężczyzna swoich ochroniarzy, zebrał tę biedotę znad Nilu i poszedł szukać Kanaan. Miał u nich posłuszeństwo i oddanie, wiedział, że dla niego życie są gotowi poświecić, gotowi są umrzeć dla tychże wartości, jak honor i odpowiedzialność. Cóż jednak z tego, skoro wiedział ów człowiek, że prowadzi za sobą ogony, przyzwyczajone do karmy na czas i mniejszej lub większej, ale wygody. On zaś przyrzekł im ziemię obiecaną, pełną radości, ziemię żyzną, owocującą, przyrzekł miód, pracę i mleko. Podążali.....

Nie obyło się bez buntów, zniechęcenia, trwogi, które silną pięścią ale i orężem tłumione były. Pytanie wydaje się zasadne otóż takie, dlaczego niby aż czterdzieści lat wędrowali po tej pustyni, skoro wysyłali szpiegów, obserwowali gwiazdy i potrafili liczyć nawet własne kroki?

Ano dlatego tak długo to trwało, bo oto ten przywódca chciał konsekwentnie zlikwidować etatyzm, chciał wyplenić lenistwo i wszelkie roszczeniowe postawy, bo znał ich dobrze. Wiedział, on wiedział, że musi urodzić się nowe pokolenie, któremu nie wystarczy w żarnach mielić mąkę i piec mace, on chciał ludzi z pomysłami, z otwartym umysłem, chciał ludzi, którzy nie maja nic, a chcą mieć wszystko.

Doczekał się.....

Nie raz i nie dwa wrócę do tego, opowiem też, jak robili to cywilizacje dalekiego wschodu, bo to tym bardziej pasjonujące.

U mnie nowy czas, sympatycznie w nowej pracy. Gdybym nawet żałował, że żałuje, to kim wobec siebie bym był.