Czym śmierdzi Polak?
czy czosnkiem śmierdzi? Czy gównem?
Jak lubie czosnek, używam prawie na co dzień, cebulę z resztą też, lubie gotować, lubię sos z kaszą, szczgólnie jęczmienną, ale czy to znaczy, że jestem faszystą, bolszewikiem, nazistą? A może żydem jestem? Patrzę, nie widzę, nie widzę i nie wierzę. Nie tak to miało być.
Nie tak też miało być, że człowiek rękę wyciąga, która jest przyjęta, a za dni trzy znów to samo. Nie taka była umowa.
Szukam...myslę, tęsknię.
Byłem dziś...w kinie byłem dziś.
Film, od którego aaahhhów i ooohów uginają się szyldy portali i pism wszelakich. Na głębszą analizę przyjdzie czas w sobotę i niedzielę, bo nie chciałbym powiedzieć, że to dno doskonałe. Ostatnie trzydzieści minut jednak stanowi refleksję, która daje nadzieję, nadzieję, że jednak znaleźć można dobro, pokłady dobra drzemią w każdej duszy i w każdym sercu.
Obudzić się rano i patrzeć na uśmiech, przygotować świeżą kawę i herbatę, zrobić jajecznicę, czy parówki i kanapkę z serem, zjeść przy wspólnym stole, upiec ciasno, które może się nie udać nawet, bezcenne. Zrobić obiad, który wszystkim smakuje, niebo. Zerkać na zegarek, którego wskazówki przesuwają się w kierunku wschodu słońca dając satysfakcję własnej duszy, klejąc serce.
Ty skurwysynu, zniszczyłeś mi tyle lat życia. Zniszczyłeś, dając złudne poczucie mojej pewności siebie, karmiłeś moją pychę, krzywdziłeś wszystkich moich bliskich, a ja bez ciebie żyć nie mogłem, bo byłem przekonany, że jesteś najważniejszy.
Spierdalaj.
To nie jest światło w tunelu, to nie jest świecące słońce. To nawet nie wschód słońca, tylko wskazówka, która przesunęła się o kilka minut w kierunku tego słońca. Być może wybije godzina, oczekiwana godzina
Nie ma drogi donikąd, zawsze kiedyś pojawia się rozwidlenie, rozstanie dróg, można też zawrócić. Bo co zrobi mądry człowiek który wszedł do lasu i pobłądził? Warto raczej wrócić w to miejsce, skąd zaczęła się obawa, panika, zwątpienie. Warto wyjść z lasu w tym samym miejscu i spojrzeć na niego z szerszej perspektywy. Warto się zastanowić jak obejść ten las pełen drzew, pełen zagadek, a może też cierpienia.
Wychodzę z lasu po własnych krokach, zmęczony, zniechęcony, zobaczę jak wygląda z dala i znajdę drogę wokół niego, by iść dalej i do niego nie wchodzić.