Rozłączona

Miotać się, uciekać w pracę? Uciec stąd na koniec świata? Zapomnieć nie da się, ale gdzie szukać spokoju? Gdzie on jest? Być blisko dzieci? Czy wręcz bardzo daleko?

Nie wiem.

Każda możliwość jest prawdopodobna, ale ja nie wiem, co wybrać. Kiedyś, gdy mnie ktoś pytał jak wyobrażam swoje życie za kilka lat, powiedziałbym bez wahania. Dziś nie wiem, chcę spokoju, ale nie wiem gdzie on jest. Nic nie zaspokaja mojej duszy, nic. Nic nie powoduje, że jestem sobą. To wszystko sztuczne, nie okłamujmy się. Cieszę się jak widzę swoje dzieci, ale to nie jest to, co wypełnia moje serce, bo po tej chwilowej radości znów nadchodzą chwile zwątpienia, samotności i nie wiem nic. Nie, nie wiem nic, nie wiem co mam robić. Rozłączona rozmowa.

Dance me to your beauty with a burning violin
Dance me through the panic till I'm gathered safely in
Lift me like an olive branch and be my homeward dove
Dance me to the end of love
Dance me to the end of love